İşçi sınıfının kadın bölükleri, kapitalist sistemin tüm kriz dönemlerinde en ağır faturaları ödemek zorunda bırakılırlar. Pandemi döneminde bunu tüm çıplaklığıyla gördük. Salgın döneminin yarattığı işsizlik ve istihdam kaybından en fazla onlar etkilendi. Kadınlar işgücü piyasasından daha hızlı çekildi, kadın istihdamı hızla daraldı. Bu süreçte kadın işgücü yüzde 11, kadın istihdamı yüzde 9 azaldı. Geniş tanımlı kadın işsizlik oranı yüzde 45,3 oranında oldu. İşbaşında olmayan kadın sayısı bir yılda 5 kat arttı. Ki DİSK’in hazırladığı bu veriler haziran ayına kadar olan süreci kapsıyor. O tarihten bu yana kadın işgücünde yaşanan daralmanın daha da derinleşerek, genişlediği açık.

Kadın işçiler sadece her krizin ağır faturalarını ödemekle kalmıyor, çalışırken ölmekte de erkek sınıf kardeşleriyle aynı kaderi paylaşıyor.

İSİG Meclisi’nin 25 Kasım Kadına Yönelik Şiddete Karşı Uluslararası Mücadele Günü vesilesiyle açıkladığı verilere göre, 2020 yılının ilk on ayında 90, son sekiz yılda da 904 kadın işçi, iş cinayetlerinde hayatını kaybetti…

Kadına yönelik şiddetin sadece evde sokakta değil, üretim alanlarında da baskı, mobbing, taciz, eşit olmayan ücretler biçiminde sürdüğünü biliyoruz.

Kadınların kapitalist üretim içinde çalışırken öldüklerini de çarpıcı bir şekilde gösteren veriler yıllara göre şöyle:

2013’te 103 kadın işçi,

2914’te 131

2015’te 120

2016’da 110

2017’de 116

2018’de 119

2019’da 115

2010’nin ilk 10 ayında 90 kadın işçi, son 8 yılda 904 kadın işçi iş cinayetlerinde katledildi.